سیاست های جمعیتی:

سیاست جمعیتی:

به تدابیر و راه حل هایی گفته می شود که برای حل مشکلات جمعیتی بکار گرفته می شود.

مُتَوَلّی و مسئول اجرای سیاست های جمعیتی :

نهاد سیاست، متولی و مسئول اجرای سیاست های جمعیتی است که با همراهی و همکاری مردم، راهکارهایی را برای حل مشکل جمعیت به اجرا در می آورد.

اَشکال سیاست جمعیتی :

1) سیاست های افزایش جمعیت

2) سیاست های کاهش جمعیت

توضیح: در مواقعی که جهان اجتماعی با کاهش یا افزایش جمعیت مواجه می شود. نهاد سیاست بعنوان مسئول هماهنگ کنندۀ نهادها برای حل مشکل جمعیت چاره اندیشی می کند و با همراهی و همکاری مردم، تدابیر و راه حل هایی را به اجرا در می آورد که سیاست های جمعیتی نامیده می شوند.

دلایل کاهش جمعیت در جوامع غربی:

بالا رفتن سن ازدواج - افزایش بی ثباتی - فروپاشی خانواده ها و طلاق - رفاه زدگی - عافیت طلبی - مصرف گرایی و هزینه پنداشتن فرزندان و... از جمله دلایلی اند که موجب شده اند جوامع غربی با مسألۀ کاهش جمعیت و عوارضی چون پیری و سالمندی جمعیت مواجه شوند.

اجرای سیاست های جمعیتی در ایران:

1) سیاست های کاهش جمعیت: قبل از انقلاب اسلامی (1345 تا زمان پیروزی انقلاب): طی این دورۀ زمانی، میزان رشد سالانۀ جمعیت از حدود 3/1 به 2/7 درصد در سال کاهش یافت.

بعد از انقلاب اسلامی (1390-1368 ): طی این دورۀ زمانی، میزان رشد سالانۀ جمعیت از 3/9 به 1/3 درصد در سال کاهش یافت.

2) تجدید نظر در سیاست های کاهش جمعیت :کاهش بیش از حد و کم سابقۀ رشد سالانۀ جمعیت، زمینۀ تغییر سیاست های جمعیتی را فراهم آورد. از سال 1390 تجدید نظر در سیاست های کاهش جمعیت آغاز شد و در سال 1393 اصول کلی سیاست های جمعیتی کشور تصویب شد.